എന്നെ അങ്ങിനെ ഉപോക്ഷിച്ചുവോ..? ഒടുവില് ഞാന് ഈ വഴിയരികില് അനാഥനായി കിടക്കേണ്ടി വന്നു..

ഠാണാ ജംഗ്ഷനില് സ്ഥാപിച്ചിരുന്ന തപാല് പെട്ടി റോഡരികില് ഉപേക്ഷിച്ച നിലയില്.
ഇരിങ്ങാലക്കുട: ഇവിടെ എല്ലാവര്ക്കും സുഖം തന്നെ.. അവിടെയോ? എന്ന് കത്തെഴുതി ചോദിക്കുന്ന കാലത്ത് ഏവരുടെയും സുഖവിവരങ്ങള് കൈമാറിയിരുന്ന എന്റെ സുഖവിവരങ്ങള് അന്വേഷിക്കുവാന് ആരുമില്ലാതായി…..
ഞാനിപ്പോള് അനാഥനായിവഴിയരികില് ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടിട്ടും ഒന്നു തിരിഞ്ഞു നോക്കുവാന് ആരുമില്ലല്ലോ……
എന്ന് നിങ്ങളുടെ സ്വന്തം തപാല്പ്പെട്ടി. നഗരത്തില് തിരക്കേറിയ ഠാണാ ജംഗ്ഷനില് എല്ലാറ്റിനും സാക്ഷിയായി നിന്ന തപാല്പെട്ടി പറഞ്ഞെഴുതുന്ന കത്താണിത്.
റോഡ് വികസനത്തിന്റെ ഭാഗമായി ഠാണാ ജംഗ്ഷനിലെ കെട്ടിടം പൊളിച്ചുമാറ്റിയപ്പോള് ഈ തപാല് പെട്ടിയും പൊളിച്ചു. എന്നാല് കെട്ടിടാവശിഷ്ടങ്ങളും മറ്റും ഇവിടന്നു നീക്കിയപ്പോള് തപാല് പെട്ടി മാത്രം ആരും എടുത്തു മാറ്റിയില്ല. തപാല് വകുപ്പും ഇത് എടുത്തു മാറ്റുവാന് ശ്രദ്ധ കാണിച്ചില്ല. ആക്രി പെറുക്കുന്നവരാകട്ടെ ഇത് എടുത്തുകൊണ്ടു പോയാല് കേന്ദ്ര സര്ക്കാരിന്റെ വസ്തുവായതിനാല് വാങ്ങിക്കില്ലെന്നു മാത്രമല്ല, മോഷണം വകുപ്പ് ചേര്ത്ത് പിടിക്കപ്പടുമെന്ന ഭയത്താല് ആക്രിപെറുക്കുന്നവര് പോലും തിരിഞ്ഞു നോക്കിയില്ല. ഇതോടെ സുഖാന്വേഷണങ്ങള് മുതല് ചിട്ടിക്കടലാസ് വരെ കൈമാറിയിരുന്ന തപാല്പെട്ടി മഴയും വെയിലും കൊണ്ട് റോഡരികില് കിടക്കുകയാണ്. 1973 മുതല് ഠാണാവില് സ്ഥാപിച്ചിരുന്ന തപാല്പെട്ടിയാണിത്. ഇന്റര്നെറ്റിലൂടെ ആശയവിനിമയത്തിന്റെ നൂതന സംവിധാനങ്ങള് ദിനംപ്രതി ഉടലെടുക്കുന്ന കാലത്ത് ഇന്നും മാറ്റം വരാതെ നടക്കുന്ന കത്ത് ഇടപാടുകാര്ക്ക് ഈ തപാല് പെട്ടി കാണുമ്പോള് ഏറെ നിരാശയാണുള്ളത്. തപാല്പെട്ടിയില് കത്തിടണമെങ്കില് മാര്ക്കറ്റിലേക്കോ ബസ്റ്റാന്റിലേക്കോ പോകണമെന്നവസ്ഥയാണുഉള്ളത്.
“വീണിതാ കിടക്കുന്നു മണ്ണിതിന് മാറില്
വിരിമാറ് വിരിച്ചു ഉറക്കം നടിച്ചങ്ങനെ
എത്ര വിളിച്ചിട്ടും വിളി കേള്ക്കണില്ലാ
ഉണരാത്ത ഉറക്കം ഉറങ്ങിത്തീര്ക്കുന്നു
ഉണര്ത്തുവാന് വയ്യ അന്ത്യനിദ്രയെ
ഓര്മകള് തെളിയുന്നു കെടാവിളക്കുപോല്
സ്വപ്നം പോല് കൊഴിയുന്ന നാളുകള്“
ഉറങ്ങുന്നവരെ വിളിച്ചുണര്ത്താം
പക്ഷേ, ഉറക്കം നടിച്ചു കിടക്കുന്നവരെ ഉണര്ത്തുക പ്രയാസമാണു
(അധികാരികളുടെ ശ്രദ്ധക്ക്…………..)
